Bavio se književnošću, (vizuelnom) poezijom, mejl artom, performansom, instalacijama i umetničkim akcijama (hodanja, spavanja)... Izlagao je na više stotina grupnih i desetak samostalnih izložbi. Radovi mu se nalaze u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine kao i brojnim privatnim kolekcijama. Objavio je sedam knjiga. Napisao mnogo više. Poslednji veliki Supekov umetnički projekat bio je "Suva planina - Zaplanje (Umetnička događanja)". Započeo ga je 1995. godine i izvodio praktično sve do svoje smrti. Kao aktivan pobornik dematerijalizacije umetničkog objekta i postobjektnih pojava nove umetničke prakse 70-ih, stavljajući naglasak na ličnim iskustvima, u projektu Suva planina, Jaroslav odlazak na planinu praktikuje u funkciji zauzimanja stava: prema društvu, veri, sujeverju, umetničkim i ostalim institucijama moći – baš kao i prema vlastitoj umetnosti.

Poznat kao umetnik-demistifikator, počev od ranih fotografija iz automata s početka 70-ih godina 20. veka, svojim umetničkim i životnim angažmanom Jaroslav Supek umetnost je praktikovao kao ličnu, intimnu praksu, zato njegovi radovi poseduju neekskluzivnost sasvim posebne vrste. Kod njega, individualnost je bila prizma kroz koju se sve prelamalo, a stvaralačka praksa tek jedan od mogućih načina afirmisanja iste. Između poznate fluksusovske teze "Ako neko za svoj rad kaže da je umetnost – to je onda Umetnost", i one druge, koja otprilike glasi: "Umetnik to je umetnost (može i obratno)", Jaroslav je tražio i pronalazio potreban međuprostor za vlastito delovanje.

Iako je izlagao širom sveta, baš kao i brojnim Muzejima (novosadski i beogradski Muzeji savremene umetnosti, Muzej Endi Vorhola u Slovačkoj i dr.) Supek je podelio sudbinu umetnika koji žive u malim gradovima, poput, recimo njegovog, takođe, rano preminulog prijatelja Slavka Matkovića. Jaroslav je živeo u Odžacima (Bačka).